Her sabah perdemin arasından sızan gün ışığı yatağımın dayalı olduğu duvarda dar açılı bir üçgen oluşturuyor. Uyku perileri zihnimi terk etmeye başlarken ben de onları takip etmeye çalışan hücrelerimi istemeye istemeye kalmaları için ikna ediyorum ve yavaşça ve özenle göz kapaklarıma dikilmiş ince iplikleri çözüyorum. Her güne uyanışımda gözlerim önce o küçük üçgeni görüyor. Muazzam bir geometri. Pythagoras'a binlerce kez şükür ediyorum.
Üç kenarı olan şeyleri seviyorum. Kenarsızları da. Üç kenar bi boyuta sığdırabildiğim tek şey, fazla bir kenar her şeyi alt üst etmeye yetiyor. Bir başka boyuta sürüklüyor. Bulandırıyor görüntüyü. Huzursuzluğu doğuyor.
Yatağımda ısınmış bedenimi ve kalınlaşmış ses tellerimi hissederek, gözlerimin kapakların gerisinde kalan beyazlığına batan ince sızı ile görünen iki küçük bebek, üçgenin ihtişamını süzüyor her sabah. Üç kenar...Üç nokta... Bir kadın gibi. Her yerde, her şeyde... Sonsuz. Uzun uzun bakabilecek kadar yakın, dokunamayacak kadar uzak...Apaçık güzel. Bir başka kenar ile bir araya gelince ise bozulan, karışan, kararan, bunaltan... Güneş gökyüzü yokuşunu tırmanmaya devam ederken gözümün önündeki üç kenar, birbirinden uzaklaşmaya başlıyor. Değişmeye, bir başka şekle, bir başka benzetmeye dönüşmeye meylediyor. Bu üç kenar bir başka kenara gebe kalıyor, beraberce. Dördüncü kenar doğuyor çığlık sesleri içinde ve artık yeni bir aile düzeni kuruluyor duvarda. Ortası aydınlık. Karmaşık.. Bir başka boyuta ait. Sorunlu..
Işıklar dans ediyor gün içinde. Duvarlarda, asfaltta gölgelerde, yüzlerde, gökyüzünde, uzayda, sinema salonunda, diskoda, bir maden ocağında, mangalda..Her yerde, her şeyde..Bir kadın gibi. Renklere bürünüyorlar. Günü gün yapıyorlar.
Günün fon müziği: Archive - Lights.
Bunca zaman sessiz kaldığım için affınıza sığınıyorum. Üşendim yazmaya.
Archive şahane bir grup. Grubun myspace şeysi aşağıda:
Görüşmek niyetiyle.
Cuckoo Cocoon.
No comments:
Post a Comment